آیت الله العظمی جوادی آملی:
ما بدانيم با چه كسی داريم نماز ميخوانيم (يك) و مسافريم (دو) و تيشه به جان خودمان نزنيم (سه)؛ مگر گناه ما را رها ميكند؟! مگر بدگويی به ديگری آسيب ميرساند؟! اين يك #ويروس است در درون ما.اينها را نماز به ما ميفهماند ميگويد كه با خدای خودت ميگويی: «إِيِّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» ، بسيار خوب؛ ديگری دارد، خدا به او خير بدهد، بركت بدهد، از خدا بخواه به تو هم بدهد، چه كسی به او داد؟ مگر خدا نداد؟ خب از او بخواه، اگر [هم] نداد معلوم ميشود #مصلحت تو نيست؛ گاهی به پدر ميدهد، به پسر نميدهد.گاهي به پسر ميدهد به پدر نميدهد، شما چرا #مقطعی ميانديشيد؟ شما سلسله ای فكر بكنيد؛ مگر هميشه بعضيها فقير بن فقير بن فقيرند يا غنی بن غنی بن غنی اند؟! خيلی ها هستند كه فقير بن غنی اند و غنی بن فقير در ميآيند و بالعكس؛ شما از بالا نگاه كنيد و كار را به دست مدبّر بسپاريد، او مصلحت ما را #بهتر از ما ميداند و ارحم الراحمين است(اينها را نماز به ما ميگويد).
1385/6/31
آخرین نظرات